Asimokapnismeni

“Αλεξανδρούπολη μεριά, σκληρός Απρίλης”*

Πάει κι ο Απρίλης, ένας μήνας «σκληρός», που καταφέρνει «μετάβαση» στο θέρος με τα γυρίσματά του καιρού του. Ο Απρίλης του Πάσχα, της Λαμπρής, και της Ανάστασης… Επηρεασμένη από τον καιρό και την κυκλοθυμία του, βγαίνω από τη Λαμπρή με φαύλη διάθεση, μια διάθεση που έχει σχέση κυρίως με την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα, την ανεπάρκεια κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων, την αμεριμνησία Αριστεράς και συμπορευομένων… Υπό διάλυση ΕΣΥ και Νοσοκομεία, εδώ και δυο μήνες οι γιατροί κάνουν επίσχεση εργασίας στον Πύργο για τα δεδουλευμένα των εφημεριών τους και ο υπουργός βγαίνει στα κανάλια με δηλώσεις για το «Μακεδονικό»! Ο άνθρωπος ακόμα κατατρέχεται από το σύνδρομο του «ανολοκλήρωτου» διπλωμάτη, άλλοτε πάλι από εκείνο του πρώην Δημάρχου του κλεινού Άστεως… Ιδέαν δεν έχει ακόμα ότι εδώ και τρία χρόνια είναι υπουργός Υγείας, αναρωτιέμαι αν ξέρει για την επίσχεση στα περισσότερα επαρχιακά δημόσια Νοσοκομεία…
Στην Ελλάδα βέβαια του 2008, έχουν παντού διασπαρθεί με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση τα νέα Ιδιωτικά Θεραπευτήρια, ως ξενοδοχεία Πολυτελείας, «καταφυγή» νοσούντων από την Επαρχία, που σπεύδουν μεν στο δικό τους ευάερον και ευήλιον Δημόσιο Νοσοκομείο, γιατρούς όμως να εφημερεύουν δεν βρίσκουν, κι έτσι, αν δεν είναι «ΟΓΑ» σπεύδουν στο ιδιωτικόν. Εκεί βέβαια ο «χασές» περιλαμβάνει μαζί με τα νοσήλια του Ταμείου και τον γνωστό «αέρα»!!!
Πριν λίγες μέρες, συνομιλώντας με φίλο γιατρό, μου ανέφερε τα σχετικά. Έκανε εγχείρηση κοίλης σε ιδιωτικό θεραπευτήριο… νοσηλεύτηκε για ένα 24ωρο, πλήρωσε το κραταιό Ταμείο του και το καπέλο 700 ευρώ!!! «Μαύρα;», τον ρώτησα. «Μαύρα, αφού έτσι είναι το καθεστώς…», μου απάντησε…
Είναι η πάταξη της «διαπλοκής» που διατυμπάνιζε ο Πρωθυπουργός, προεκλογικά!!!
Όμως η κυβερνητική πολιτική ένα στόχο έχει! Τζίρος να γίνεται με μονομερή κατεύθυνση…

Ακούω για χιλιοστή φορά τα της αξίας των αγωγών από τη Ρωσία, τα της εγκαρδίου συνεννοήσεως Καραμανλή-Πούτιν, έπηξα κυριολεκτικά στο μέτρημα των ταξιδιών Καραμανλή στη Μόσχα για τα …έλαια και τα αέρια, έπηξα και με το επικοινωνιακό παιχνίδι περί αυτών που διεξάγεται με συνεπή περιοδικότητα τα τελευταία χρόνια. Νισάφι πια κι αυτό το εμπεδώσαμε… Ελλάς-Ρωσία, εγκάρδιος φιλία, και σταυροδρόμι της ενέργειας, άντε και χορτάσαμε! «Έξω, καλά τα πάτε», ρίξτε μια ματιά και στα «έσω», που θα έλεγε και ο γέρος Καραμανλής, για τον οποίο έκανε χθες ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα ο Μανόλης Κοττάκης… Τον ξέρετε βέβαια τον Κοττάκη, οι περισσότεροι Κομοτηναίοι τον θυμούνται μεταξύ 1990-1993, στην ΕΡΑ και στο Γραφείο Τύπου του Νομάρχη, του κ. Καραχάλιου, που τον έχρισε ο Μητσοτάκης και μετά αποχώρησε με την «υπέρβαση» Σαμαρά, για την ΠΟΛΑΝ, μια «Άνοιξη» που άντεξε λιγάκι… Τίποτε καινούριο δεν μας έδωσε για τον Καραμανλή η εκπομπή, θα άξιζε ίσως να μάθουμε και μερικά για τον «Καραμανλή με τις παντούφλες», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Δημήτρης Ρίζος…
Από την άλλη, διαβάζω τα σχετικά με την επισιτιστική κρίση (sic), την πείνα δηλαδή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στον τρίτο κόσμο κι αναρωτιέμαι αν η στάση ημών, εδώ στον παράδεισο της μάσας και της παχυσαρκίας, αρκεί για να μας απαλλάξει από ευθύνες και ενοχές… Αποφάσισαν διάβασα, οι του ΟΗΕ, τη συγκρότηση «πυρήνα» διαχείρισης της … κρίσης από το σύνολο των Υπηρεσιών του ΟΗΕ και την Παγκόσμια Τράπεζα ... Το τι θα κάνει ο «πυρήνας» δεν έχω ακόμα καταλάβει, θα τελεί-λένε- υπό την άμεση εποπτεία του Μπαν Γκι-μουν και ρόλο συντονιστή θα έχει ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Τζον Χολμς.
Τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης και της «ελεύθερης αγοράς» που ευλογούν εδώ και μια δεκαετία σοσιαλίζοντες και φιλελεύθεροι, μας κουνούν τώρα το μαντήλι… Βλέπετε, στην οικονομία, οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης, δια των οποίων «ελεύθερα» οργανώνονται οι τιμές των προϊόντων, και φυσικά γιγαντώνονται τα έσοδα των κατεχόντων, κάποια στιγμή θα είχαν τα αποτελέσματα και στην κοινωνία… Σαν τους Μαυραγορίτες της Κατοχής οι «έχοντες» κανόνισαν να έχουν φυλαγμένα στα υπόγεια και τις αποθήκες, ρύζια, σιτάρια, καλαμπόκια, για να τα ρίξουν στην αγορά σε εποχές μειωμένης προσφοράς και να πετύχουν «καλή τιμή»! Αποτέλεσμα, να λένε στις τρίτες χώρες το ψωμί -«ψωμάκι» κι έπειτα να αφυπνίζεται ο ΟΗΕ…Τόσο απλά και ανάλγητα.
Δεν γράφω τίποτε για το παιχνίδι των τιμών του πετρελαίου, που αν το δει κανείς «πακέτο» με την ισοτιμία ευρώ-δολαρίου θα καταλάβει τι μας περιμένει…
Ο θυμός μου με όλα τα ανωτέρω απογειώνεται και γίνεται οργή όταν συνειδητοποιώ το ποιος διαχειρίζεται σήμερα τα του δικαιώματος στην δουλειά ιδιαιτέρως των νέων ανθρώπων… «Ενδιάμεσοι φορείς», παλιά τους λέγαμε «μεσάζοντες» και στις αναλύσεις θεωρητικών για την Ελλαδίτσα και τις «τάξεις», «μεταπράτες». Η γλώσσα όμως άλλαξε καταλυτικά, η πολιτική ορολογία πηγάζει απευθείας από τη μετάφραση «ευρωπαϊκών» όρων, καταλήγοντας σε μια φραγκολεβαντίνικη επικοινωνία, ακατανόητη και εν πολλοίς δυσνόητη!
Δεν μπορούμε πια να ορίσουμε την πραγματικότητα, άρα δεν μπορούμε και να εξηγήσουμε τις πηγές της κακοδαιμονίας μας.
Και το κυριότερο: αν τολμήσεις να αμφισβητήσεις το «ευρωπαϊκό καθεστώς» σε λένε γραφικό και δογματικό μαζί, και σε καταδικάζουν να καείς στην μοναχικότητα του περιθωρίου… Παραδείγματα τέτοιας περιθωριακής στάσης και σκέψης υπάρχουν πολλά. Κρυμμένα ερμητικά σε τείχη… Ανάμεσά τους κι εγώ, που ευτυχώς, βρήκα παράθυρο στον Παρατηρητή, ενίοτε και στα ώτα μετρημένων πια φίλων από τα παλιά.

Βγήκα οργισμένη από το Πάσχα! Θέλω να μοιραστώ το θυμό μου μαζί σας. Για να ξορκίσω την ένταση όλη τη μέρα χθες άκουγα μουσική και διάβαζα στίχους. Από τα ακούσματα κράτησα για τη σελίδα το πιο νοσταλγικό, σε μουσική Χρ. Νικολόπουλου με τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου… Σε στίχους φυσικά του Αλεξανδρουπολίτη Λευτέρη Χαψιάδη… Σας το αφιερώνω, Αλεξανδρουπολίτες και μη… Αφού μια είναι η ουσία… Όλες οι επαρχίες έχουν πάντα την ίδια εικόνα, όταν νοσταλγείς και θυμάσαι…

Αλεξανδρούπολη μεριά, βαρύς χειμώνας.
Μέσα στο χιόνι βουτηγμένος ο στρατώνας.
Τα γράμματά σου όσο πάνε λιγοστεύουν
κι εγώ ζηλεύω τις παλιές σειρές που φεύγουν.

Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία.
Εμένα όμως με τιμώρησες εσύ.
Χωρίσαμε και έγινε η θητεία
μια καταδίκη με ισόβια ποινή.

Αλεξανδρούπολη μεριά, σκληρός Απρίλης
κι ούτ’ ένα μήνυμα δεν είπες να μου στείλεις.
Ένας φαντάρος από αγάπη προδομένος
μοιάζει να είναι μες στη μάχη λαβωμένος.

Τα σύνορα είναι τιμή, δεν είναι τιμωρία.
Εμένα όμως με τιμώρησες εσύ.
Χωρίσαμε και έγινε η θητεία
μια καταδίκη με ισόβια ποινή.

Φιλιά!!!