Ο δαίμων του διαδικτύου…

Ο δαίμων του διαδικτύου…
Τι κάνει ένας «Δικτυο-εξαρτημένος» όταν σημάνει back out σε ολόκληρη την Ελλάδα; «Σκάει και κολυμπάει» και αναλαμβάνει και το ρίσκο να «χάσει είδηση» είναι δεν είναι δημοσιογράφος. Έτσι κι εγώ που από χωρίς σήμερα έμεινα εκτός… «Δεεεν πειράζειειει!!!», όμως εγώ πάντα έχω ειδήσεις. Απόλαυσα μιαν έξοχη Ανατολή νωρίς το πρωί σήμερα. Ο ήλιος αναδύεται από τον δασωμένο λόφο της Ανάληψης, όπου και ομώνυμο Μοναστήρι και το χωριό. Το παλιότερο όνομα της Ανάληψης, ήταν «Ζερό», δεν ξέρω από πού βγαίνει…Έτσι όπως ανεβαίνει, λοιπόν, ο ήλιος λούζει το σπίτι. Εισβάλλει ατίθασος στο καθιστικό, χαϊδεύει τον καναπέ, τη σκάλα, το μικρό τραπεζάκι με τα περιοδικά. Μετακινείται αργά αλλά σταθερά… Από τον καναπέ στην πολυθρόνα κι από εκεί στο γραφείο. Όταν φθάσει στο στερεοφωνικό ξέρω ότι κοντεύει 12.00, με την καινούρια ώρα.
Αφήνω πάντα ανοικτά τα σκούρα στην ανατολική πλευρά του σπιτιού, γιατί θέλω αυτόν τον εισβολέα, ιδιαιτέρως το φθινόπωρο που ακουμπάει σε κρέπια. Τις νύχτες από τα ίδια παράθυρα, πολύ μετά τις 12.00, μπορώ να ξεχωρίσω τους αστερισμούς. Την ώρα που πέφτω για ύπνο, έχω πάντα τις Πλειάδες στο «κάδρο» μου, από τη θέση τους καταλαβαίνω τι ώρα είναι περίπου. Είναι γι’ αυτό το «μέτρημα» και τις συναντήσεις που αγάπησα τον τόπο. Ένα μέρος γεμάτο νερά και λεπιδόπτερα, κατάφυτο από ελιές και λεμονιές, ατίθασο και σχεδόν «εξαντλημένο» από προκοπή. Ίσως γι’ αυτό οι άνθρωποι βγαίνουν νωθροί εδώ κάτω. Δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της γης, της «γαστέρας»… Κι αυτή μόνη ανακυκλώνει τον εαυτό της επί αιώνες. Ακόμα και τώρα που κάηκε… Στα ημιορεινά, ανάμεσα στα καμμένα άρχισε να πρασινίζει η χλόη, και να «μωβίζουν» τα κυκλάμινα. Οι βολβοί τους αντέχουν ακόμα και το πυρ το …εξώτερον.
Βγήκα στην αγορά, πήρα τα ψάρια μου και επισκέφτηκε τον καλό μου Μανάβη, τον Νικόλα… «Τι κάνεις κυρά-Λένη», μου λεει κάθε φορά που με βλέπει κι εγώ καμαρώνω, καθώς τον «κυρά» εδώ είναι ευγενής και σπάνια προσφώνηση, απευθύνεται μονάχα σε δασκάλες και καθηγήτριες…
Κάπου-κάπου με φωνάζουν και «κυρά γιατρίνα», όμως εμένα δεν μ’ αρέσει… Θα μπορούσαν να με λένε «κυρά δημοσιογράφε», αλλά ο όρος δεν είναι δόκιμος.
Ήπια καφέ στο κεντρικό καφενείο διαβάζοντας τοπικό Τύπο. Οι εφημερίδες ακόμα κλαίνε για τις πυρκαγιές, κι όλο ζητούν και καταγγέλλουν! «Που να βρεί το κράτος τα λεφτά, ούλο λεφτά, λεφτά», σχολιάζει ο διπλανός μου λαθραναγνώστης από την Καραμανλού… «Λεφτά έχουν μόνο οι …χασικλήδες,» συνεχίζει συνωμοτικά, «που βάνανε και τις φωτιές στο Ζερό… Δεν το ξέρεις ότι η φωτιά της Ανάληψης ξεκίνησε γιατί έπεσε σύρμα για ξερίζωμα 20 στρεμμάτων με δεντράκια, κι αυτούνοι για να μη τους πιάσουνε τα μαζέψανε βράδυ, κι όσα έμειναν τα κάψανε…Φύσαγε όμως, και πήρε ούλο το δάσος…»
Στα συνωμοτικά του Τρύφωνα συμμετέχει η παρέα συνταξιούχων του διπλανού τραπεζιού. «Έτσι λένε» συμπληρώνει ο γεροντότερος, που κρατά αγκαλιά την Ελευθεροτυπία…
Έτσι λένε, έτσι λέγανε… Στα αχανή και απάτητα δάση της περιοχής όλα χωράνε. Και σκουπίδια και καλλιέργειες. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; Πριν μερικά χρόνια είχε ξεσπάσει σάλος από μια δήλωση του Νομάρχη μας, που συνομιλώντας με δημοσιογράφο της Αθήνας φέρεται να είχε δηλώσει: «Η Ηλεία έχει χασίς ΑΑ» Τα περί πρώτης ποιότητας αλήθεια είναι. Πρώτη ποιότητα τομάτα, φράουλα, καρπούζι βγάζει η Ηλεία και μαζί από το …ακατονόμαστο. Εγώ πάντως, παρά τα παραπάνω, τόσα χρόνια γυρίζω σε λαγκάδια και βουναλάκια τέτοιο είδος δεν είδα ποτέ… Γι’ αυτό δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.
Κάνει κρύο παρά τον ήλιο. Με υγρασία 85% νομίζεις πως ζείς πολύ βορεινά, κι ας είσαι στο Νότο. Από την υγρασία κερδίζουμε σε επιδερμίδα και χάνουμε σε αρθρώσεις.

Από τις σημερινές ειδήσεις ελάχιστα γνωρίζω, δεν έχω internet γάρ, ότι άκουσα από τα Δελτία… Τα της οικονομίας πρώτο θέμα, όσοι παίζουν στη Σοφοκλέους σκούρα τα έχουν… Γιατί πέφτει το δολάριο και ανεβαίνει το ευρώ; Τι γίνεται σήμερα στα Διεθνή Χρηματιστήρια; Ποιος μπορεί να κατανοήσει τις αιτίες ανόδου στην τιμή του πετρελαίου; Τα «πολύπλοκα» εύκολα εξηγήσιμα δεν είναι. Παρόλα αυτά, άκουγα σήμερα τον Καμπουράκη να δοξάζει τη στιγμή που αποκτήσαμε το ευρώ, διότι αν με τη σημερινή κρίση είχαμε ακόμα δραχμούλα θα μας έπαιρνε και θα μας σήκωνε… Ακριβώς, και αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν …Μερσεντές…
Το ότι ζούμε σε μια «ντοπαρισμένη» οικονομία, με φούσκες νομίσματα είναι γεγονός αναμφισβήτητο, κι ασ’ τους να λένε. Σιγά μην είναι «εύρωστο» το ευρώ… Ποιο εύρωστος πρέπει να είναι ο μαϊντανός, που αγοράζω από τον μανάβη μου 60-70 λεπτά παρά το νόμισμά μας.
Στην Ηλεία πάντως, των πολλών συνταξιούχων ΟΓΑ, ο μήνα πρέπει να βγεί με 261 ευρώ ανά άτομο… Φως νερό, τηλέφωνο, φαγητό, πιοτό-νερό, διότι εδώ όλοι εμφιαλωμένο πίνουν, καθώς οι γεωτρήσεις μας είναι γεμάτες σίδηρο και μαγγάνιο, άσε τα νιτρικά. Κι από καλλιέργειες, όλο και φθίνουμε. Τα «μικρο-κραχ» της οικονομίας τα ζουν εδώ οι κάτοικοι την τελευταία 7ετία, κι όποιος δεν το ξέρει καλά θα κάνει να το πληροφορηθεί. Διότι πληροφορία από την …επαρχία δεν είναι μόνον τα συμβάντα τύπου Ζωνιανών, που αποκλειστικά αφορούν αστυνομικό ρεπορτάζ. Ειδήσεις είναι και οι ουρέ σε Τράπεζες, Εφορίες και Νοσοκομεία, οι «μεγάλες πόρτες» στις μικρές πόλεις του Νότου. Έπονται σε μέγεθος οι ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΔΕΥΑΑ…
Των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ σήμερα, χρόνια πολλά στους εορτάζοντες. Εδώ γιορτάζει και 117 Πτέρυγα Μάχης της Αεροπορίας στην Ανδραβίδα, ανοιχτό το αεροδρόμιο μέχρι την Κυριακή για ξενάγηση των πολιτών. Όσοι θέλουν μπορούν να μπουν και στον εξομειωτή πτήσεων για ένα «εικονικό» ταξίδι στους αιθέρες.

Και μια θετική είδηση από τα Ηλειακά, η απόφαση του Ομίλου Λάτση-ο μπαρμπα-Γιάννης, ο μακαρίτης, ήταν Κατακολίσιος και η Εριέτα του είναι Πύργια- να χρηματοδοτήσει με 4.000 ευρώ όλους τους Ηλείους φοιτητές που σπουδάζουν σε ελληνικά πανεπιστήμια, για να τους βοηθήσει μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού. Ένας μποναμάς τα ευρουλάκια για τους νεαρούς και νεαρές της Ηλείας…
Άλλα δεν έχω να σας γράψω, δεν έχω «νέα», δεν έχω υλικό, καθώς το internet σε όλη την Ελλάδα είναι ακόμα νεκρό. Λέτε να επλήγη και αυτό από τους τριγμούς στο Χρηματιστήριο; Ή μήπως ξένος δάκτυλος, υπονομευτής των συμφερόντων της…χώρας, μας «έξωσε» σήμερα από τον Κυβερνοχώρο; Λέτε; Όλα να τα περιμένεις από μια πολύπλοκη και ακατανόητη εποχή σαν την παρούσα… Ευτυχώς δηλαδή, που είχα την πρόνοια να διατηρήσω το ΦΑΞ μου, τεχνική που προέρχεται από άλλη-κατώτερη- τεχνολογική…βαθμίδα. Έτσι η σελίδα μου δεν θα είναι σήμερα «κενή περιεχομένου» εξαιτίας του «Δαίμονος του διαδικτύου»…
Φιλιά!

Οίνος ούτε γλυκύς, ούτε παχύς, αλλά αυστηρός, σκληρός...

Η Αμαλιάδα πάλι στο επίκεντρο, εξαιτίας της κρεολίνης… Κάποιοι μαθητές πέταξαν για πλάκα την απεντομωτική ουσία κρεολίνη, στις αίθουσες του δεύτερου Γυμνασίου της πόλης… Η ουσία ευρέως διαδεδομένη στην περιοχή, για την απεντόμωση κτηνοτροφικών μονάδων… Το σχολείο «πλάνταξε», κατόπιν απολυμάνθηκε, αλλά η μυρωδιά της κρεολίνης παρέμεινε… Έτσι τα δυο παιδιά που εμφάνισαν προβλήματα δύσπνοιας και αλλεργία, ανάγκασαν τη διεύθυνση να κλείσει το σχολείο μέχρι νεωτέρας… Η είδηση βέβαια, ενταύθα, βρίσκεται στο γεγονός ότι κανένα ελληνικό κρατικό, ή ιδιωτικό εργαστήριο δεν μπόρεσε να δώσει στοιχεία στους γονείς των παιδιών που νόσησαν για την ουσία και τις παρενέργειές της… Έτσι αυτοί απευθύνθηκαν στο υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ, παρακαλώ, που απέστειλε άμεσα συνταγές για τις βλαβερές τηςσυνέπειες… Στην Ηλεία, «παράδεισο» των ουσιών για φυτά, έντομα και κτήνη, έχουμε καταπιεί τόνους από τα παραγόμενα στις ΗΠΑ και αλλού φυτοφάρμακα… Κάποιοι αντέχουμε ακόμα, κάποιοι «βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα» ήδη, και έτεροι εμφανίζουν προβλήματα δυσανεξίας στα δηλητήρια… Περί των ανωτέρω ουδέν ελληνικόν Χημείον γνωρίζει κάτι σχετικό… Κάτι Ινστιτούτα Φυτοπαθολογικών Ουσιών, πώς δικαιολογούν τα …μισθά τους; Ερωτώ, απλά. Βέβαια, η έδρα όλων των παραπάνω Ινστιτούτων βρίσκεται μακριά από τόπους εγκλημάτων… Στα Αθήνας, άντε και κάποιο παράρτημα στη Θεσσαλονίκη. Ακριβώς για το λόγο αυτό, από την άποψη της γεωργικής έρευνας, φαίνεται να «σκίζουμε…»!!!!


Δεν είναι μόνο ο πόλεμος των τριχίλιαρων που ανέδειξε τον τρόπο που πολιτεύτηκαν όλοι στην Ηλεία με αφορμή τις πυρκαγιές. Προσφάτως ζήσαμε και ένα νέο πόλεμο, τον επονομαζόμενο του τετραχίλιαρου, ή των δύο διχίλιαρων, κατ’ αναλογίαν του προηγούμενου, του οποίου αρχίζει να κατακαθίζει ο κουρνιαχτός…
Ο νέος πόλεμος αφορά έκτακτη οικονομική ενίσχυση με 4.000 ευρώ, που θα δοθούν σε δύο ετήσιες δόσεις, σε όλους τους φοιτητές των πυρόπληκτων περιοχών της Ηλείας, που αποφάσισε να δώσει το ίδρυμα Λάτση. Επιθυμία του ιδρύματος ο όρος «πυρόπληκτος» για την προσφορά του, να μην αφορά τα δημοτικά διαμερίσματα Πύργου και Αμαλιάδας, αλλά όλη την υπόλοιπη ύπαιθρο που επλήγη από τη φωτιά του Αυγούστου. Ως εδώ, πολύ ωραία, το ίδρυμα δωρίζει άρα αυτό έχει τον πρώτο λόγο για το «πούθε»…
Η Νομαρχία Ηλείας, λοιπόν, απέστειλε στο ίδρυμα κατάσταση πυρόπληκτων περιοχών εξαιρώντας τα δ.δ. Πύργου και Αμαλιάδας, αφού αυτό εζητήθη. Παρά το γεγονός ότι οι δυο παραπάνω πόλεις είχαν κηρυχτεί ως τέτοιες…
Όταν το μαντάτο της εξαίρεσης έφθασε σε Πύργο και Αμαλιάδα, οι φορείς και οι άρχοντες κινητοποιήθηκαν, και ζήτησαν από τη Νομαρχία να «διορθώσει» την κατάσταση των πυρόπληκτων, κατά το αληθές, ενώπιον του ιδρύματος. Η νομαρχία έστειλε στο ίδρυμα τροποποιητική, στην οποία αναφέρονταν και οι ως άνω πόλεις…
Από τη στιγμή εκείνη οι Πύργιοι και Αμαλιαδίτες φοιτητές, πήραν θέση αναμονής στα γραφεία των Δήμων για βεβαίωση του τόπου κατοικίας, ευελπιστώντας στο χαρτζιλίκι. Κανείς βέβαια δεν έκανε τον κόπο να ενημερώσει αυτά τα παιδιά, ότι αδίκως στήθηκαν ως επαίτες στην ουρά, αδίκως συγκέντρωσαν χαρτούρα και πιστοποιητικά για το Χριστουγεννιάτικο διχίλιαρο… Κάποιοι άλλοι που ήξεραν από την αρχή ότι έπρεπε να παραχαράξουν την διεύθυνση και να γραφούν κάτοικοι ασφαλώς πυρόπληκτων Δήμων, εξασφάλισαν την εικονική βεβαίωση κατοικίας.
Το κυριώτερο: Κανείς από τους Τοπικοαυτοδιοικητικούς άρχοντες που ήξεραν καλά τη λογική του ιδρύματος δεν ενημέρωσε τα παιδιά για το μάταιον της επαιτείας…
Τώρα που οι υποτροφίες ανακοινώθηκαν και εξαιρέθηκαν όσοι υπέβαλαν αιτήσεις από Πύργο και Αμαλιάδα οι άρχοντες, κυρίως η Νομαρχία, τι έχουν να πουν σε αυτά τα νεαρά άτομα; Ότι εμείς «διαχειριστήκαμε σωστά το θέμα, στείλαμε τροποποιητική», αλλά το ίδρυμα δεν τη δέχτηκε; Και πώς και γιατί να τη δεχθεί, αφού από την ανακοίνωσή του ξεκαθάριζε με σαφήνεια το που προτίθεται να απευθυνθεί η ενίσχυση…
Τέτοιου είδους ταγούς έχουμε, οι μεγάλοι το ξέρουμε καλά. Οι 18άρηδες και 20άρηδες όμως δεν το είχαν βιώσει. Έτσι ο …μηχανισμός κατάφερε να εξευτελίσει με την προσδοκία του διχίλιαρου τους νέους Ηλείους πολίτες, που ζήτησαν ως επαίτες από το ίδρυμα κάτι που δεν επρόκειτο να λάβουν…Οποία ευτέλεια… Κάποιοι φαίνεται δεν είχαν πάρει το μάθημά τους από το ρεζίλη του σήριαλ «τριχίλιαρο» που φούσκωσε ουρές μπροστά στις τράπεζες, ενώ η Ηλεία καίγονταν ακόμα, και συνέχισαν την τακτική… Έβαλαν και τους νεαρούς Ηλείους στην ουρά, «διαχειριζόμενοι» χρήματα άλλου, στη λογική του πελατειακού ότι «Εγώ…θα πω στο Λάτση να σε …πλερώσει!» Έλεος!!! Να σταματήσει επιτέλους αυτού του είδους η πελατειακή …φιλανθρωπία δια της …διαμεσολάβησης, που με αφορμή τις φωτιές μας σέρνει σε ουρές και ….δωρητές φιλανθρωπίας!

Ο καλός μου πατερούλης όλη μέρα ψέλνει. Έχει πάρει…σειρά τις γιορτές και τους Αγίους, αρχίζοντας από του Αγίου Δημητρίου, κάθε Άγιος και ένα τροπάριο… Αγία Αικατερίνη, Άγιος Στυλιανός, Άγιος Ανδρέας, Άγιος Σάββας, Αγία Βαρβάρα, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Σπυρίδων… Μαζί με όλα τα παραπάνω, προβάρει και τα Καριώτικα κάλαντα-κάλαντρα τα λένε στο νησί. Σήμερα πρωί-πρωί τον άκουσα να καλαντρίζει…
-Άγιος Βασίλης έρχεται από τον κάβο Πάπα,
βαστάει και στην πλάτη του μια μαλλιαρή θυλάκα,
να βάλει μέσα τα ψωμιά, τις τηγανίτες , τα λεφτά.
- Εσένα , αφέντη , πρέπει σου καρέκλα καρυδένια ,
για ν ακουμπάς τη μέση σου τη μαργαριταρένια.
- Και πάλι ξαναπρέπει σου, βάλε στραβά το φέσι σου
Και δίπλα το βρακί σου για να σκάσουν οι εχθροί σου.
- Πολλά είπαμε τ΄ αφέντη μας ας πούμε της κυράς μας.
- Κυρά ψηλή , κυρά λιγνή , κυρά καμπανοφρύδα
Που ‘χεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθος,
και του κοράκου τα φτερά τα ΄χεις καμπανοφρύδια
που όταν λουστείς και χτενιστείς και πας στην εκκλησιά σου
η στράτα ρόδα γέμισε απ΄ την περπατησιά σου.
-Πολλά ΄παμε και της κυράς, ας πούμε και της κόρης.
-Έχεις και κόρη όμορφη, που δεν έχ’ ιστορία,
ούτε στην Πόλη βρίσκεται, ούτε στη Βενετία.
-Έχεις και κόρην όμορφη, βάλ’ τηνε στο ζεμπίλι
και κρέμασέ την αψηλά, να μη τη φάν’ οι ψύλλοι.
- Πολλά ΄παμε , πολλά ΄παμε, μα δε μας εκεράσατε,
κι αν ακόμα θε να πούμε, βάλτε μας κρασί να πιούμε.
Εφάγαμε τον πετεινό, να φάμε και την κότα
δώστε μας το φλουράκι μας, να πάμε σ’ άλλη πόρτα…»
Έχουν κι άλλα λόγια, όμορφα και αστεία τα καριώτικα κάλαντα, παλιότερα ο Παντελής με την Καλλιόπη τα τραγουδούσαν όλο το Δεκέβρη στο σπίτι, για να φέρουν το νησί στη Θράκη. Και για το τέλος είχαν πάντα το τροπάριο της γέννησης.
«Μας έφερες τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη πολύ νωρίς» του είπα κι εκείνος απάντησε χαμογελώντας: «Καλώ τις γιορτές νά ΄ρθουνε γρήγορα…»

Εγώ δεν τις καλώ, έρχονται μόνες τους σχεδόν, ούτε που κατάλαβα πότε ήρθε η ώρα των μελομακάρονων. Στην Ικαριά τα λένε και φοινίκια, γιατί είναι μελαχρινούλια και τα καλοτρώνε το χειμώνα. Στις γιορτές πίνουν και πολύ κρασί…
Τον περίφημο Πράμνειο οίνο μια ποικιλία μαύρο και βαρύ από άποψη αλκοολικών βαθμών, 16 βαθμούς παρακαλώ, γνωστό από την εποχή ακόμη του Ομήρου (περίπου δηλ. από το 850 π.Χ). Ο Πράμνειος συνδέεται με τους μύθους και τη λατρεία του Διονύσου στο νησί και μέχρι τη δεκαετία του 1920 σύμφωνα με πληροφορίες από τα βιβλία "Ικαρία, γεωγραφική της νήσου περιγραφή" του Γ. Λομβαρδά και "Ικαριακά Χρονικά" του Λ. Σπανού, αντιπροσώπευε το 1/3 περίπου της παραγωγής του νησιού.. Οίνος ούτε γλυκύς, ούτε παχύς, αλλά αυστηρός, σκληρός...
Λένε ότι το καριώτικο κρασί, είναι προϊόν μιας πανάρχαιας συνταγής που φυλάχτηκε και διασώθηκε σε πιθάρια χωμένα στη γη. Ο Πράμνειος "πραΰνει το μένος" και προέρχεται από ένα οινοφόρο όρος στην Ικαρία, την αρχαία Πράμνη.
Ο Παντελής έφτιαξε τόνους από αυτό το κρασί στα μικράτα του, στο σπίτι ακόμα διασώζονται τα παλιά κρασοπίθαρα, όπου φυλασσόταν για τη ζύμωση. Σφράγιζαν το πιθάρι με λάσπη από στάχτη, και όταν το άνοιγαν έβγαζαν μέσα ένα μακρύ καλάμι για το αναρροφήσουν. Το καλάμι κατέληγε σε μαστραπά από κολοκύθι με το οποίο κέρναγαν στο τραπέζι… Στο μεταξύ, μέχρι να ζυμωθεί το κρασί και να ανοίξει το γιοματάρι, 40 μέρες μετά τον Τρύγο, έπιναν το νερόκρασο… Ξέπλυναν τα τσίπουρα μετά το πάτημα και έτσι είχαν το νερωμένο υπόλειμμα μούστου μέχρι να έρθει η ώρα του κανονικού κρασιού… Μέθαγαν έτσι κι αλλιώς…
Φιλιά