Οίνος ούτε γλυκύς, ούτε παχύς, αλλά αυστηρός, σκληρός...

Η Αμαλιάδα πάλι στο επίκεντρο, εξαιτίας της κρεολίνης… Κάποιοι μαθητές πέταξαν για πλάκα την απεντομωτική ουσία κρεολίνη, στις αίθουσες του δεύτερου Γυμνασίου της πόλης… Η ουσία ευρέως διαδεδομένη στην περιοχή, για την απεντόμωση κτηνοτροφικών μονάδων… Το σχολείο «πλάνταξε», κατόπιν απολυμάνθηκε, αλλά η μυρωδιά της κρεολίνης παρέμεινε… Έτσι τα δυο παιδιά που εμφάνισαν προβλήματα δύσπνοιας και αλλεργία, ανάγκασαν τη διεύθυνση να κλείσει το σχολείο μέχρι νεωτέρας… Η είδηση βέβαια, ενταύθα, βρίσκεται στο γεγονός ότι κανένα ελληνικό κρατικό, ή ιδιωτικό εργαστήριο δεν μπόρεσε να δώσει στοιχεία στους γονείς των παιδιών που νόσησαν για την ουσία και τις παρενέργειές της… Έτσι αυτοί απευθύνθηκαν στο υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ, παρακαλώ, που απέστειλε άμεσα συνταγές για τις βλαβερές τηςσυνέπειες… Στην Ηλεία, «παράδεισο» των ουσιών για φυτά, έντομα και κτήνη, έχουμε καταπιεί τόνους από τα παραγόμενα στις ΗΠΑ και αλλού φυτοφάρμακα… Κάποιοι αντέχουμε ακόμα, κάποιοι «βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα» ήδη, και έτεροι εμφανίζουν προβλήματα δυσανεξίας στα δηλητήρια… Περί των ανωτέρω ουδέν ελληνικόν Χημείον γνωρίζει κάτι σχετικό… Κάτι Ινστιτούτα Φυτοπαθολογικών Ουσιών, πώς δικαιολογούν τα …μισθά τους; Ερωτώ, απλά. Βέβαια, η έδρα όλων των παραπάνω Ινστιτούτων βρίσκεται μακριά από τόπους εγκλημάτων… Στα Αθήνας, άντε και κάποιο παράρτημα στη Θεσσαλονίκη. Ακριβώς για το λόγο αυτό, από την άποψη της γεωργικής έρευνας, φαίνεται να «σκίζουμε…»!!!!


Δεν είναι μόνο ο πόλεμος των τριχίλιαρων που ανέδειξε τον τρόπο που πολιτεύτηκαν όλοι στην Ηλεία με αφορμή τις πυρκαγιές. Προσφάτως ζήσαμε και ένα νέο πόλεμο, τον επονομαζόμενο του τετραχίλιαρου, ή των δύο διχίλιαρων, κατ’ αναλογίαν του προηγούμενου, του οποίου αρχίζει να κατακαθίζει ο κουρνιαχτός…
Ο νέος πόλεμος αφορά έκτακτη οικονομική ενίσχυση με 4.000 ευρώ, που θα δοθούν σε δύο ετήσιες δόσεις, σε όλους τους φοιτητές των πυρόπληκτων περιοχών της Ηλείας, που αποφάσισε να δώσει το ίδρυμα Λάτση. Επιθυμία του ιδρύματος ο όρος «πυρόπληκτος» για την προσφορά του, να μην αφορά τα δημοτικά διαμερίσματα Πύργου και Αμαλιάδας, αλλά όλη την υπόλοιπη ύπαιθρο που επλήγη από τη φωτιά του Αυγούστου. Ως εδώ, πολύ ωραία, το ίδρυμα δωρίζει άρα αυτό έχει τον πρώτο λόγο για το «πούθε»…
Η Νομαρχία Ηλείας, λοιπόν, απέστειλε στο ίδρυμα κατάσταση πυρόπληκτων περιοχών εξαιρώντας τα δ.δ. Πύργου και Αμαλιάδας, αφού αυτό εζητήθη. Παρά το γεγονός ότι οι δυο παραπάνω πόλεις είχαν κηρυχτεί ως τέτοιες…
Όταν το μαντάτο της εξαίρεσης έφθασε σε Πύργο και Αμαλιάδα, οι φορείς και οι άρχοντες κινητοποιήθηκαν, και ζήτησαν από τη Νομαρχία να «διορθώσει» την κατάσταση των πυρόπληκτων, κατά το αληθές, ενώπιον του ιδρύματος. Η νομαρχία έστειλε στο ίδρυμα τροποποιητική, στην οποία αναφέρονταν και οι ως άνω πόλεις…
Από τη στιγμή εκείνη οι Πύργιοι και Αμαλιαδίτες φοιτητές, πήραν θέση αναμονής στα γραφεία των Δήμων για βεβαίωση του τόπου κατοικίας, ευελπιστώντας στο χαρτζιλίκι. Κανείς βέβαια δεν έκανε τον κόπο να ενημερώσει αυτά τα παιδιά, ότι αδίκως στήθηκαν ως επαίτες στην ουρά, αδίκως συγκέντρωσαν χαρτούρα και πιστοποιητικά για το Χριστουγεννιάτικο διχίλιαρο… Κάποιοι άλλοι που ήξεραν από την αρχή ότι έπρεπε να παραχαράξουν την διεύθυνση και να γραφούν κάτοικοι ασφαλώς πυρόπληκτων Δήμων, εξασφάλισαν την εικονική βεβαίωση κατοικίας.
Το κυριώτερο: Κανείς από τους Τοπικοαυτοδιοικητικούς άρχοντες που ήξεραν καλά τη λογική του ιδρύματος δεν ενημέρωσε τα παιδιά για το μάταιον της επαιτείας…
Τώρα που οι υποτροφίες ανακοινώθηκαν και εξαιρέθηκαν όσοι υπέβαλαν αιτήσεις από Πύργο και Αμαλιάδα οι άρχοντες, κυρίως η Νομαρχία, τι έχουν να πουν σε αυτά τα νεαρά άτομα; Ότι εμείς «διαχειριστήκαμε σωστά το θέμα, στείλαμε τροποποιητική», αλλά το ίδρυμα δεν τη δέχτηκε; Και πώς και γιατί να τη δεχθεί, αφού από την ανακοίνωσή του ξεκαθάριζε με σαφήνεια το που προτίθεται να απευθυνθεί η ενίσχυση…
Τέτοιου είδους ταγούς έχουμε, οι μεγάλοι το ξέρουμε καλά. Οι 18άρηδες και 20άρηδες όμως δεν το είχαν βιώσει. Έτσι ο …μηχανισμός κατάφερε να εξευτελίσει με την προσδοκία του διχίλιαρου τους νέους Ηλείους πολίτες, που ζήτησαν ως επαίτες από το ίδρυμα κάτι που δεν επρόκειτο να λάβουν…Οποία ευτέλεια… Κάποιοι φαίνεται δεν είχαν πάρει το μάθημά τους από το ρεζίλη του σήριαλ «τριχίλιαρο» που φούσκωσε ουρές μπροστά στις τράπεζες, ενώ η Ηλεία καίγονταν ακόμα, και συνέχισαν την τακτική… Έβαλαν και τους νεαρούς Ηλείους στην ουρά, «διαχειριζόμενοι» χρήματα άλλου, στη λογική του πελατειακού ότι «Εγώ…θα πω στο Λάτση να σε …πλερώσει!» Έλεος!!! Να σταματήσει επιτέλους αυτού του είδους η πελατειακή …φιλανθρωπία δια της …διαμεσολάβησης, που με αφορμή τις φωτιές μας σέρνει σε ουρές και ….δωρητές φιλανθρωπίας!

Ο καλός μου πατερούλης όλη μέρα ψέλνει. Έχει πάρει…σειρά τις γιορτές και τους Αγίους, αρχίζοντας από του Αγίου Δημητρίου, κάθε Άγιος και ένα τροπάριο… Αγία Αικατερίνη, Άγιος Στυλιανός, Άγιος Ανδρέας, Άγιος Σάββας, Αγία Βαρβάρα, Άγιος Νικόλαος, Άγιος Σπυρίδων… Μαζί με όλα τα παραπάνω, προβάρει και τα Καριώτικα κάλαντα-κάλαντρα τα λένε στο νησί. Σήμερα πρωί-πρωί τον άκουσα να καλαντρίζει…
-Άγιος Βασίλης έρχεται από τον κάβο Πάπα,
βαστάει και στην πλάτη του μια μαλλιαρή θυλάκα,
να βάλει μέσα τα ψωμιά, τις τηγανίτες , τα λεφτά.
- Εσένα , αφέντη , πρέπει σου καρέκλα καρυδένια ,
για ν ακουμπάς τη μέση σου τη μαργαριταρένια.
- Και πάλι ξαναπρέπει σου, βάλε στραβά το φέσι σου
Και δίπλα το βρακί σου για να σκάσουν οι εχθροί σου.
- Πολλά είπαμε τ΄ αφέντη μας ας πούμε της κυράς μας.
- Κυρά ψηλή , κυρά λιγνή , κυρά καμπανοφρύδα
Που ‘χεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθος,
και του κοράκου τα φτερά τα ΄χεις καμπανοφρύδια
που όταν λουστείς και χτενιστείς και πας στην εκκλησιά σου
η στράτα ρόδα γέμισε απ΄ την περπατησιά σου.
-Πολλά ΄παμε και της κυράς, ας πούμε και της κόρης.
-Έχεις και κόρη όμορφη, που δεν έχ’ ιστορία,
ούτε στην Πόλη βρίσκεται, ούτε στη Βενετία.
-Έχεις και κόρην όμορφη, βάλ’ τηνε στο ζεμπίλι
και κρέμασέ την αψηλά, να μη τη φάν’ οι ψύλλοι.
- Πολλά ΄παμε , πολλά ΄παμε, μα δε μας εκεράσατε,
κι αν ακόμα θε να πούμε, βάλτε μας κρασί να πιούμε.
Εφάγαμε τον πετεινό, να φάμε και την κότα
δώστε μας το φλουράκι μας, να πάμε σ’ άλλη πόρτα…»
Έχουν κι άλλα λόγια, όμορφα και αστεία τα καριώτικα κάλαντα, παλιότερα ο Παντελής με την Καλλιόπη τα τραγουδούσαν όλο το Δεκέβρη στο σπίτι, για να φέρουν το νησί στη Θράκη. Και για το τέλος είχαν πάντα το τροπάριο της γέννησης.
«Μας έφερες τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη πολύ νωρίς» του είπα κι εκείνος απάντησε χαμογελώντας: «Καλώ τις γιορτές νά ΄ρθουνε γρήγορα…»

Εγώ δεν τις καλώ, έρχονται μόνες τους σχεδόν, ούτε που κατάλαβα πότε ήρθε η ώρα των μελομακάρονων. Στην Ικαριά τα λένε και φοινίκια, γιατί είναι μελαχρινούλια και τα καλοτρώνε το χειμώνα. Στις γιορτές πίνουν και πολύ κρασί…
Τον περίφημο Πράμνειο οίνο μια ποικιλία μαύρο και βαρύ από άποψη αλκοολικών βαθμών, 16 βαθμούς παρακαλώ, γνωστό από την εποχή ακόμη του Ομήρου (περίπου δηλ. από το 850 π.Χ). Ο Πράμνειος συνδέεται με τους μύθους και τη λατρεία του Διονύσου στο νησί και μέχρι τη δεκαετία του 1920 σύμφωνα με πληροφορίες από τα βιβλία "Ικαρία, γεωγραφική της νήσου περιγραφή" του Γ. Λομβαρδά και "Ικαριακά Χρονικά" του Λ. Σπανού, αντιπροσώπευε το 1/3 περίπου της παραγωγής του νησιού.. Οίνος ούτε γλυκύς, ούτε παχύς, αλλά αυστηρός, σκληρός...
Λένε ότι το καριώτικο κρασί, είναι προϊόν μιας πανάρχαιας συνταγής που φυλάχτηκε και διασώθηκε σε πιθάρια χωμένα στη γη. Ο Πράμνειος "πραΰνει το μένος" και προέρχεται από ένα οινοφόρο όρος στην Ικαρία, την αρχαία Πράμνη.
Ο Παντελής έφτιαξε τόνους από αυτό το κρασί στα μικράτα του, στο σπίτι ακόμα διασώζονται τα παλιά κρασοπίθαρα, όπου φυλασσόταν για τη ζύμωση. Σφράγιζαν το πιθάρι με λάσπη από στάχτη, και όταν το άνοιγαν έβγαζαν μέσα ένα μακρύ καλάμι για το αναρροφήσουν. Το καλάμι κατέληγε σε μαστραπά από κολοκύθι με το οποίο κέρναγαν στο τραπέζι… Στο μεταξύ, μέχρι να ζυμωθεί το κρασί και να ανοίξει το γιοματάρι, 40 μέρες μετά τον Τρύγο, έπιναν το νερόκρασο… Ξέπλυναν τα τσίπουρα μετά το πάτημα και έτσι είχαν το νερωμένο υπόλειμμα μούστου μέχρι να έρθει η ώρα του κανονικού κρασιού… Μέθαγαν έτσι κι αλλιώς…
Φιλιά