"...Darling stand by me..."

Ψάχνω τις ειδήσεις για να βρω κάτι ενδιαφέρον... Εκτός από τα παρεπόμενα της υπόθεσης των ομολόγων και τα σαφή προεκλογικά, κάτι άλλο δεν σημειώνω. Υπάρχει βέβαια και η συνάντηση G8 στο θέρετρο - «φρούριο» του Χάιλιγκενταμ... Οι ηγέτες της συζητούν υπό το βάρος απουσίας συμφωνίας για την κλιματική αλλαγή. Το «καυτό» ζήτημα του καθεστώτος στο Κοσσυφοπέδιο, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και η σχεδιαζόμενη επέκταση της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας σε ευρωπαϊκό έδαφος, υπό το κλίμα «ρωγμής» των σχέσεων ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση... Αναρωτιέμαι γιατί συναντιώνται οι εν λόγω, αφού σε ελάχιστα σημεία της ατζέντας κάθε φορά συμφωνούν...
"Είδηση" όμως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είναι ρεπορτάζ στην εφημερίδα τα ΝΕΑ, που αφορά τις λιμουζίνες των Μητροπολιτών απανταχού της Ελλάδας. Τι προκύπτει από αυτό; Volkswagen Ρhaeton του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, λιμουζινάρα τεθωρακισμένη! Διαθέτει επίσης και μία Chrysler ενώ έχει κρατήσει και τη Μercedes του μακαριστού Σεραφείμ. Με Μercedes κυκλοφορούν οι Μητροπολίτες Πατρών Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης Άνθιμος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Αργολίδος Ιγνάτιος, Νικαίας Αλέξιος, Φθιώτιδος Νικόλαος, Θηβών Ιερώνυμος, Χαλκίδος Χρυσόστομος, Ζακύνθου Χρυσόστομος, Σάμου Ευσέβιος, Γρεβενών Σέργιος και Βεροίας και Ναούσης Παντελεήμων. Αudi και Scoda διαθέτουν οι Μητροπολίτες Σύρου, Πειραιώς, Καβάλας και Νέας Σμύρνης.
Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος πέραν της ΒΜW η οποία ήταν δώρο του αδελφού του προς τη Μητρόπολη έχει και ένα τζιπ Τoyota «δωρεά των ομογενών της Αμερικής για τις μετακινήσεις του στα χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας»... Ο κατάλογος μακρύς, δεν δύναμαι να συνεχίσω...το ποίημα διότι ανήκω σε εκείνη την κατηγορία των νεοελλήνων που εθράφη με τους "περιπατητικούς" επισκόπους. Δεν θυμάμαι να διέθετε λιμουζίνα ο Αλεξανδρουπόλεως, Ιωακείμ Καβύρης. Ενα στρατιωτικό ρέο του παραχωρούσε ο στρατός για τις μετακινήσεις του... Ο διάδοχός του Κωνστάντιος εγκαινίασε "όχημα Μητροπολίτου", ένα Volkswagen καθόλου αστραφτερό, νομίζω ότι όταν το προμηθεύτηκε ήταν ήδη μεταχειρισμένο. Με το ρεπορτάζ έρχομαι αντιμέτωπη με τη θλιβερή πραγματικότητα του παρόντος, που ανατρέπει τις αισθητικές μου βεβαιότητες για την "αρχιερωσύνη". Ορκίζομαι ότι στο εξής δεν θα ξανασχολιάσω τι περί υπουργικών ή βουλευτικών Μερσεντές... Φτύνω τον κόρφο μου και ζητώ ταπεινά συγνώμη από τον Κύριο για την οργή με την οποία με εγέμισε το ρεπορτάζ των Νέων...Αλλά και "θου κύριε φυλακί το στόματί μου..." Κανένας χώρος δεν έμεινε στη χώρα για να αντλτήσω κουράγιο ή ιδέες για σεμνότητα, ταπεινότητα και άλλα παρόμοια!
Η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας του Περιβάλλοντος και Πολιτιστικής Κληρονομιάς ζητεί να αποσυρθεί το νομοσχέδιο του ΠΕΧΩΔΕ για το χωροταξικό του Τουρισμού και να εκπονηθεί νέο ύστερα από διάλογο.
Υπενθυμίζουμε ότι το υπουργείο δεν δημοσιοποίησε τη χωροταξική μελέτη, και φυσικά ουδείς γνωρίζει το ακριβές σχέδιον... Σουφλιά για τις "επενδύσεις" στα εναπομείναντα φιλέτα του τόπου...Για δέστε που φτάσαμε!
Σκέπτομαι ότι δεν είναι πολύ μακριά ο καιρός που στην Ελλάδα φωτισμένοι χωροτάκτες, πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες διατύπωναν και εφάρμοζαν ένα αληθινό όραμα για τον τόπο... Ανατρέχω σε γραφές και αντιγράφω σήμερα στη σελίδα από το μικρό βιβλίο "Ο Λόγος του Αρχιμάστορα" του Κωνσταντίνου Θέμελη, μια συνομιλία του συγγραφέα με τον αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη, που κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις Ινδικτος. Ο Κωνσταντίνος Θέμελης, ηθοποιός και δημοσιογράφος -δεν πρόκειται για τον Νίκο Θέμελη-έχει εκδώσει δύο βιβλία (Υψιλον/βιβλία) που βασίζονται σε συνεντεύξεις με δυο σπουδαίους δημιουργούς, τον ποιητή Νίκο Καρούζο και τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο.
«Ο Λόγος του Αρχιμάστορα», είναι μια συνομιλία του με τον Αρη Κωνσταντινίδη. Η συνέντευξη του Αρη Κωνσταντινίδη, ανέκδοτη ώς το 2000, (έτος κυκλοφορίας του βιβλίου) πάρθηκε στις 12 Απριλίου 1991, δυο χρόνια πριν από τον τραγικό θάνατό του. Διαβάζοντάς τη σήμερα, μόνο να νοσταλγήσουμε τον Αρη Κωνσταντινίδη μπορούμε, μόνο να νιώσουμε πόσο σημαντικός υπήρξε κι ας είναι το έργο του γύρω μας αφημένο στην τύχη του.Στην Κομοτηνή έργο του είναι το Ξενία, για να μη ξεχνιόμαστε...
«Ο, τι έχω κτίσει στη ζωή μου, σήμερα δεν το αναγνωρίζω, το 'χουν αλλάξει», έλεγε οργισμένος. «Είμαι 78 χρονών, το μυαλό μου δουλεύει ακόμη, θα μπορούσα να χτίζω. Εδώ και δέκα χρόνια δεν έχω τίποτα. Ξαφνικά, παπ! κόπηκαν όλα με το μαχαίρι. Βέβαια, είχα αρχίσει να γίνομαι κι εγώ λιγάκι δύστροπος. Μόλις τελείωνα κάθε τι που έχτιζα και έφευγα, το αλλάζανε. Μ' αφήναν να το κάνω, διότι είχα και τον τρόπο να επιμένω, αλλά μετά το αλλάζανε. Τα "Ξενία" που έχω χτίσει, αγνώριστα. Τα 'χουν αλλάξει. Στα χρώματα, στα έπιπλα, σε όλα. Ή τα σπίτια. Αγνώριστα. Κι αρχίζω κι εγώ να λέω τότε "προς τι: "...».
Ο Α.Κ στη συνέντευξη εκείνη διηγείται και μια ιστορία για το «μικρό σπιτάκι στην Ανάβυσσο», που «έχει στην καρδιά του», αφού για χάρη του υπέστη μια περιπέτεια. Το έχτισε για τον Τάκη Παπαπαναγιώτου. Οταν τελείωσε το χτίσιμο, ο ιδιοκτήτης έκανε ένα γλέντι να το δείξει στους φίλους του.
«Κυριακή απόγευμα, καλοκαίρι, χαρά Θεού», θυμάται ο Αρης Κωνσταντινίδης. Οι φίλοι έγιναν έξαλλοι, όλοι. «Ρε Τάκη, εσύ μας έλεγες ότι χτίζεις μια βίλα στη θάλασσα. Ποια βίλα; Αυτό είναι ερείπιο. Γίνεται ένα με το τοπίο.» Μεγαλύτερος έπαινος δεν θα μπορούσε να υπάρξει για μενα. Εκείνος συγκλονίστηκε όμως. Κι όταν φύγανε οι φίλοι του, μου είπε: «Βρε Αρη, δεν το βάφουμε άσπρο να φαίνεται σαν βίλα; ». Του 'πα: «Αστα αυτά, Τάκη. Δεν θα το βάψουμε άσπρο». Μετά δυο χρόνια το πουλάει...
«Αξίζει να σκοτώνεσαι για κάτι που μόλις σηκωθείς και φύγεις οι άλλοι θα σου το αλλάξουν με το πρόσχημα "δικό μου είναι, το κάνω ό,τι θέλω". Βέβαια είναι δικό σου, δε λέω, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις ό,τι θέλεις».
Στην ίδια συνέντευξη ο Α.Κ συμπυκνώνει με τον υπέροχο λόγο του την ουσία της ομορφιάς:
«Εγώ νομίζω ότι τα καλά πράγματα, τα όμορφα πράγματα βγαίνουν πάντα μέσα από μια ανάγκη. Η αισθητική για μένα δεν υπάρχει. Μάλιστα, αν θέλετε να πω και μια κακία, είναι γερμανική εφεύρεση η αισθητική. Baumgarten o ιδρυτής της, τέλος πάντων... αλλά είναι γερμανική εφεύρεση για τον εξής λόγο: οι Γερμανοί έχουν μια τάση να είναι ωραία ντυμένοι, να είναι ωραίοι. Οι Εγγλέζοι, που τους ενδιαφέρει να ντύνονται πρακτικά, ντύνονται όμορφα».
Και για να μη σας αφήσω χωρίς την ετέρα σημαντική είδηση της ημέρας από το διεθνή χώρο σημειώνω το γνωστό: Τον θυμάστε τον Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν και τα Γκουλάκ; Τον τίμησε ο πρόεδρος Πούτιν χθες, μάλιστα, "για τα εξαιρετικά επιτεύγματά του στον ανθρωπιστικό τομέα" με το ανώτατο Βραβείο του Κράτους .
Ο βραβευμένος με Νόμπελ-1970- συγγραφέας του "Αρχιπελάγους Γκούλαγκ", του έργου που έγινε αιτία να στερηθεί το 1974 τη σοβιετική υπηκοότητα και να εξαναγκαστεί σε αυτοεξορία, αλλά και συγγραφέας του "Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς", ανεγνωρίσθη καθυστερημένα από έναν πρώην KGB... Αυτό κι αν είναι θέμα "αισθητικής", είτε αποδεχόμαστε τον όρο είτε όχι...
Μην απορείτε με τα ακατανόητα... Στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας στην Ελλάδα, ο Μποδοσάκης ήταν βασικός προμηθευτής πολεμικού υλικού προς τους Ισπανούς Δημοκράτες, που μάχονταν κατά του Φράγκο, Γερμανών και Ιταλών... Οι τελευταίοι δοκίμασαν στον Ισπανικό Εμφύλιο τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποίησαν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μποδοσάκης διευκολύνθηκε τα μάλα από την κυβέρνηση Μεταξά τότε, η οποία ήτο ταγμένη με Γερμανούς και Φράγκο, διότι οι εξαγωγές εισέφεραν σημαντική ενίσχυση στο πτωχό ελληνικό κρατίδιο της εποχής... Αυτό είναι καπιταλισμός φίλτατοι! Να μη βρίσκεις λογικό ειρμό σε πολιτικές, στρατηγικές, τακτικές και όλα τα συμπαρομαρτούντα... Πόσο μάλλον ιδέες...